تأثیر میتومایسین c و همکشتی با سلول های فیبروبلاست و کومولوس بر بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های نابالغ موش سوری

سابقه و هدف: میتومایسین c که به منظور جلوگیری از تکثیر سلول های همکشتی در کشت سلول به کار می رود، ممکن است با تأثیر مخرب خود بر این سلول ها نهایتاً اثرات نامطلوبی بر بلوغ اووسیت ها بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر میتومایسین و همکشتی سلول های فیبروبلاست و کومولوس بر بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های نابالغ موش انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اووسیت های مرحله وزیکول زایا به دست آمده از موش های سوری در محیط amem تکمیل شده با fsh،hcg ، سرم جنینی گاوی، پنی سیلین و استرپتومایسین در گروه های ذیل کشت شدند: گروه کنترل و گروه های آزمایشی 1: همکشتی با سلول های کومولوسی، 2: همکشتی با فیبروبلاستی جنینی موش، 3- همکشتی با سلول های کومولوسی تیمار شده با میتومایسین c، 4- همکشتی با فیبروبلاست جنینی موش تیمار شده با میتومایسین c. پس از 24 ساعت، تعداد اووسیت های بالغ نشده، متافاز ii، gvbd و دژنره شده با استفاده از میکروسکوپ معکوس بررسی شد. آنالیز واریانس و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون tukey انجام گرفت. یافته ها: درصد اووسیت های مرحله وزیکول زایا (75/2±24) و متافاز ii (28/2±51) در گروه کنترل با اختلاف معنی داری به ترتیب بیش تر از 25/2±8 و 29/2±10 و 28/2±10 و19/1±11 و کم تر از 34/2±64 و 62/2±63 و 86/2±62 و 47/2±62 همه گروه های آزمایشی بود. با این حال، بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. استنتاج: همکشتی با سلول های فیبروبلاست و کومولوس باعث بهبود بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های نابالغ گردید و با توجه به عدم وجود اختلاف معنی دار بین گروه های آزمایشی می توان حذف بخش غیرفعال سازی سلول های مذکور با میتومایسین را از پروتکل های رایج پیشنهاد نمود.